آمد بهار جان ها

بهار ، تابستان ، پاییز ، زمستان و دوباره بهار

دوباره و دوباره و هزار باره بهار …

بهار معجزه طبیعت است …

درست هنگامی که طبیعت در سرمای استخوان سوز غمگین

و سرد کز کرده … بهار از راه میرسد .

نرم و آرام ، مثل مادری مهربان که آرام پتوی گرمی روی کودک

خوابیده اش میکشد

نرم و آرم ، مثل پدری که کودک غمگین و بیمارش را نوازش میکند .

نرم و آرام ، مثل خود بهار … بی ادعا … بی هیاهو …

از راه میرسد و دست نوازش معجزه گرش را روی طبیعت خسته و خفته میکشد .

با عشق همه چیز را بیدار میکند

درخت ها را شکوفه میبخشد ، یخ سرد چشمه ها و جویبار ها را میشکند  ،

رنگ میپاشد به پهنه ی زیبای هستی

و همه این ها معجره ایست در برابر چشمان حیرت زده ما …

بهار مژده ی فردوس برین است … انگار میخواهد به انسان یاد آوری کند

بهشتی را که گاهی در هیاهوی روزمره فراموشش میکند.

و چشم ها سیراب نمیشوند انگار از تماشای این همه زیبایی …

فتبارک الله احسن الخالقین …

بهار ، بهار زیبای مهربان ، خوش آمدی…

ستوده باد خالق تو ..

و ستوده باد خالق بهشت دو جهان…

*****