1- عبداللهابنعُمَیر: او مردی شجاع و شریف بود. قامتی بلند و بازوانی پرتوان و در
رزم مهارت داشت. نام همسر او ام وهب بود. وی شبانه با همسرش به سوی
حسینابنعلی(ع) رهسپار شدند. عبدالله مسیحی بود ولی به همراه مادرش
خدمت امام رسیدند و دین اسلام را برگزیدند. او ١٩ سواره و ١٦ پیاده از لشکر
دشمن را کشت و سرانجام بعد از اینکه انگشتان دستش قطع شده بود، به
اسارت دشمن درآمد. به دستور عمرابنسعد سرش را جدا کردند و به سوی
امام (ع) پرتاب کردند.
2- حبیبابنمظاهر (مُظهّر) اسدی: وی از اشراف، شجاعان و چهرههای
سرشناس کوفه از قبیله بنیاسد است. رنگ رخسارش سرخ و سفید بود. وی
صحابی رسول خدا(صلاللهعلیهوآله) بوده و در زمان حکومت امام علی
(علیهالسلام) مقیم کوفه شد. حبیب در کربلا از امام (علیهالسلام) خواست تا
اجازه دهد طایفه بنیاسد را به کمک بطلبد. امام پذیرفت. ٩ هزار نفر به حبیب
لبیک گفتند اما در راه کربلا با سپاه ٤ هزار نفره ازرق درگیر شدند، تعدادی از
آنان شهید شدند و بقیه گریختند پس حبیب به تنهایی به سوی امام
(علیهالسلام) برگشت. در روز عاشورا، او فرمانده جناح چپ لشکر امام بود. او
پیرترین رزمنده میدان بود. وقتی که خبر شهادت حبیب را به امام رساندند
، امام خیلی ناراحت شد.
ادامه در صفحه بعد......
سیدالشهدا،پدر امامان نه گانه...
برچسب : نویسنده : hamounby بازدید : 127